...A.k.a: This is anfield. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο δεύτερο μάτς! Θα έγραφα ότι δεν με νοιάζει κιόλας. Αλλά δεν γράφω ψέμματα. Αλλά let me tell you a story of a boy....
Ξεκίνησα να παρακολουθώ ποδόσφαιρο σε πολύ μικρή ηλικία. Τόσο αυτό, όσο και το μπάσκετ, θα έλεγα πως σχεδόν είναι η ζωή μου. Αμέτρητες ώρες, αδιανόητα κολλημένος σε μια οθόνη να βλέπω ότι να 'ναι ματς! Και είμαι από τους "ρομαντικούς". Πιστεύω -ακόμα- στα χρώματα, στα σήματα, στα γήπεδα, στις φωνές, στην ιστορία. Μεγαλώνοντας και μετά από πολλές "διαταραχές" κατέληξα πως η ομάδα μου στο εξωτερικό (και πλέον αυτή που γουστάρω περισσότερο από όλες στην μπάλα) είναι η Λίβερπουλ. Και μην πέσει κανείς στο τρυπάκι να αναρωτηθεί "γιατί". Η απάντηση είναι απλή. ΓΙΑ ΑΥΤΟ:
ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ:
ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ:
Και για πολλές τέτοιες εικόνες και βίντεο. Για μάτς που όσο διαρκεί στο μυαλό μας το 90λεπτο, διαρκεί και το YNWA στην αρχη. Συνηθίζω να χλευάζω πολύ κόσμο, που λέει, "αυτό το μάτς πρέπει να το κερδίσει η φανέλα". Το επιχείρημά μου είναι, στο πώς γίνεται να πιστεύει κάποιος ότι αν φορέσουν 11 τυχάρπαστοι την φανέλα της Ρεαλ Μαδρίτης (σόρρυ που βρίζω), θα κερδίσουν πχ την Χετάφε; Αλλά γίνομαι ένα με αυτούς όταν μιλάμε για Λίβερπουλ. Πραγματικά το πιστεύω, και σας προκαλώ, δώστε σε 11 ξεκάρφωτους την φανέλα της Λίβερπουλ, κάντε το "κοπ" να πάει στο γήπεδο, πετάξτε και ένα σεντόνι είτε Τσάμπιονς είτε Γιουρόπα λιγκ και βάλτε από την άλλη την μικτή κόσμου. Στην χειρότερη το ματς είναι Χ! Είναι νόμος. ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΤΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΑΝΦΙΛΝΤ ΜΟΝΟ ΤΟΥ! Τα παίρνει η φανέλα! Σε όσο καλή ή σκατά κατάσταση και να είναι αγωνιστικά η ομάδα, ματς σαν αυτό με την Γιουνάιτεντ (πολλά μπινελίκια σήμερα) θα τα παίρνει το Ανφιλντ. Γιατί έτσι. Δεν υπάρχει γιατί. Για τον λόγο που το σουτ του Τζέραρντ (που τόσο με είχε πονέσει τότε) με τον Ολυμπιακό μπήκε, για τον λόγο που η Ρεαλ σαν χθες (10/3/2009) έφαγε 4, για τον λόγο που η ΟΜΑΔΑΡΑ Τσέλσι τότε αποκλείστηκε δις το 2005 και το 2007, για τον λόγο που η Γιουβεντους έχασε, για, για, για, για για...Γιατί μέχρι να περάσει η ανατριχίλα του αντιπάλου όταν πατήσει το Ανφιλντ, θα έχει χάσει και δεν θα έχει καταλάβει καν πως! Για αυτό είσαι Λίβερπουλ. Για αυτό είσαι η πιο βαριά φανέλα στον κόσμο. Γιατί όλοι μας ξέραμε, από την μέρα που έγινε η κλήρωση πως το ματς του Ανφιλντ είναι άσσος! Γιατί αν δεν ήταν ο Ντε Χέα το ματς ήταν για 5-0! Γιατί δεν ξέραμε καν τι καιρό κάνει στην περιοχή του Μινιολέ για 90'. Μπορεί η Μαντσεστερ να έχει λοιπόν όσα εκατομμύρια ΠΕΛΑΤΕΣ θέλει, μπορεί να έχει όσα εκατομμύρια λίρες θέλει, αλλά ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ δεν θα γίνει ποτέ. Γιατί όπως είχε πεί και ο Κλάφ "For all his horses, knighthoods and championships, he hasn't got two of what I've got. And I don't mean balls!"...
Y.Γ./update: Ένα τεράστιο ρισπεκτ στον Χουάν Μάτα! Όχι μόνο γιατί το παιδί ξέρει καντάρια ποδόσφαιρο, αλλά και για την δήλωση του μετά την κόκκινη κάρτα την Κυριακή με την Μπρόμ. Aυτός ο παίκτης είναι το μόνο "πράγμα" που θαυμάζω/ζηλεύω από το σίχαμα που λέγεται Γιουνάιτεντ!
Ξεκίνησα να παρακολουθώ ποδόσφαιρο σε πολύ μικρή ηλικία. Τόσο αυτό, όσο και το μπάσκετ, θα έλεγα πως σχεδόν είναι η ζωή μου. Αμέτρητες ώρες, αδιανόητα κολλημένος σε μια οθόνη να βλέπω ότι να 'ναι ματς! Και είμαι από τους "ρομαντικούς". Πιστεύω -ακόμα- στα χρώματα, στα σήματα, στα γήπεδα, στις φωνές, στην ιστορία. Μεγαλώνοντας και μετά από πολλές "διαταραχές" κατέληξα πως η ομάδα μου στο εξωτερικό (και πλέον αυτή που γουστάρω περισσότερο από όλες στην μπάλα) είναι η Λίβερπουλ. Και μην πέσει κανείς στο τρυπάκι να αναρωτηθεί "γιατί". Η απάντηση είναι απλή. ΓΙΑ ΑΥΤΟ:
ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ:
ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ:
Και για πολλές τέτοιες εικόνες και βίντεο. Για μάτς που όσο διαρκεί στο μυαλό μας το 90λεπτο, διαρκεί και το YNWA στην αρχη. Συνηθίζω να χλευάζω πολύ κόσμο, που λέει, "αυτό το μάτς πρέπει να το κερδίσει η φανέλα". Το επιχείρημά μου είναι, στο πώς γίνεται να πιστεύει κάποιος ότι αν φορέσουν 11 τυχάρπαστοι την φανέλα της Ρεαλ Μαδρίτης (σόρρυ που βρίζω), θα κερδίσουν πχ την Χετάφε; Αλλά γίνομαι ένα με αυτούς όταν μιλάμε για Λίβερπουλ. Πραγματικά το πιστεύω, και σας προκαλώ, δώστε σε 11 ξεκάρφωτους την φανέλα της Λίβερπουλ, κάντε το "κοπ" να πάει στο γήπεδο, πετάξτε και ένα σεντόνι είτε Τσάμπιονς είτε Γιουρόπα λιγκ και βάλτε από την άλλη την μικτή κόσμου. Στην χειρότερη το ματς είναι Χ! Είναι νόμος. ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΤΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΑΝΦΙΛΝΤ ΜΟΝΟ ΤΟΥ! Τα παίρνει η φανέλα! Σε όσο καλή ή σκατά κατάσταση και να είναι αγωνιστικά η ομάδα, ματς σαν αυτό με την Γιουνάιτεντ (πολλά μπινελίκια σήμερα) θα τα παίρνει το Ανφιλντ. Γιατί έτσι. Δεν υπάρχει γιατί. Για τον λόγο που το σουτ του Τζέραρντ (που τόσο με είχε πονέσει τότε) με τον Ολυμπιακό μπήκε, για τον λόγο που η Ρεαλ σαν χθες (10/3/2009) έφαγε 4, για τον λόγο που η ΟΜΑΔΑΡΑ Τσέλσι τότε αποκλείστηκε δις το 2005 και το 2007, για τον λόγο που η Γιουβεντους έχασε, για, για, για, για για...Γιατί μέχρι να περάσει η ανατριχίλα του αντιπάλου όταν πατήσει το Ανφιλντ, θα έχει χάσει και δεν θα έχει καταλάβει καν πως! Για αυτό είσαι Λίβερπουλ. Για αυτό είσαι η πιο βαριά φανέλα στον κόσμο. Γιατί όλοι μας ξέραμε, από την μέρα που έγινε η κλήρωση πως το ματς του Ανφιλντ είναι άσσος! Γιατί αν δεν ήταν ο Ντε Χέα το ματς ήταν για 5-0! Γιατί δεν ξέραμε καν τι καιρό κάνει στην περιοχή του Μινιολέ για 90'. Μπορεί η Μαντσεστερ να έχει λοιπόν όσα εκατομμύρια ΠΕΛΑΤΕΣ θέλει, μπορεί να έχει όσα εκατομμύρια λίρες θέλει, αλλά ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ δεν θα γίνει ποτέ. Γιατί όπως είχε πεί και ο Κλάφ "For all his horses, knighthoods and championships, he hasn't got two of what I've got. And I don't mean balls!"...
Y.Γ./update: Ένα τεράστιο ρισπεκτ στον Χουάν Μάτα! Όχι μόνο γιατί το παιδί ξέρει καντάρια ποδόσφαιρο, αλλά και για την δήλωση του μετά την κόκκινη κάρτα την Κυριακή με την Μπρόμ. Aυτός ο παίκτης είναι το μόνο "πράγμα" που θαυμάζω/ζηλεύω από το σίχαμα που λέγεται Γιουνάιτεντ!
«Για πρώτη φορά στην καριέρα μου έπειτα από 500 ματς ως επαγγελματίας παίκτης αποβλήθηκα. Δεν είναι εύκολο να γράψω αυτές τις γραμμές, είναι μια παράξενη κατάσταση που ζω, αλλά μαθαίνω από αυτά. Αυτό που με πόνεσε περισσότερο είναι πως άφησα τους συμπαίκτες μου με παίξουν τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα με αριθμητικό μειονέκτημα.
Μου αφήνει άσχημη γεύση για όσους φιλάθλους ταξίδεψαν για να μας δουν από κοντά, αλλά και γι αυτούς που παρακολούθησαν το ματς από την τηλεόραση. Πρέπει να συνεχίσουμε, επικεντρωνόμαστε στο ντέρμπι με τη Λίβερπουλ στο Europa League. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει χρόνος να γιορτάσεις ή να γκρινιάξεις.
Την Τετάρτη σκόραρα το γκολ της νίκης κόντρα στη Γουότφορντ και τώρα περνώ μια πικρή εμπειρία. Πρέπει να προχωρήσουμε και να μαθαίνουμε. Αυτό θα κάνω...»
