Γενικά ζούμε σε μία χώρα η οποία αγαπάει την νίκη. Κανείς δεν αγαπάει πραγματικά κάτι για αυτό που είναι, αλλά μόνο για να τον κάνει χαρούμενο.
Τα πράγματα πάνε -δυστυχώς- όλο και χειρότερα για την ομάδα. Όπως έγραψε και ένας φίλος στο γκρουπάκι είναι άλλο το ντεφορμάρισμα και άλλο η ντροπή. Το σημερινό αποτέλεσμα με την Γουλβς είναι τουλάχιστον ντροπή για την ιστορία του συλλόγου. Δεν είναι ο αποκλεισμός από το κύπελλο. Το κύπελλο μπορεί να το χάναμε και στον τελικό, και θα ήταν ακριβώς το ίδιο "ο πρώτος είναι πρώτος ο δεύτερος είναι τίποτα.". Είναι ότι χάσαμε από μία ομάδα Τσαμπιονσιπ μέσα στην έδρα μας.
Δεν έχω δεί το ματς, δεν είχα καμία όρεξη, έριξα μόνο κλεφτές ματιές. Καλύτερα που δεν ισοφαρίσαμε μάγκες. Καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα, μπας και ξυπνήσουν μερικοί εκεί μέσα και κάνουν πράγματα τα οποία φωνάζει όλος ο κόσμος εδώ και καιρό και η ομάδα πετάει αετό.
Προσωπικά, είμαι 25 στα 26, γεννημένος το 1991. Πρωτάθλημα δεν έχω δεί ποτέ. Ειλικρινά δεν με νοιάζει. Μπορεί να το πάρουμε κάποια στιγμή. Μπορεί και όχι. Δεν έγινα Λίβερπουλ για κανένα τίτλο. Ούτε υποστηρίζω κάτι μόνο και μόνο για να με κάνει χαρούμενο. Πρέπει να μάθουμε να στηρίζουμε αυτό που λέμε ότι αγαπάμε ακόμα και στις πιο δύσκολες και ντροπιαστικές μέρες.
Το να καθόμαστε και να κράζουμε από εδώ και από κει νομίζω ότι μόνο πρόβλημα μπορεί να δημιουργήσει (ή πιο σωστά να κάνει το πρόβλημα μεγαλύτερο). Αν μη τι άλλο ο κόσμος της Λίβερπουλ έχει δείξει την καθολική στήριξη στην ομάδα εδώ και δεκαετίες, όχι σήμερα που το γράφω εγώ. "You will NEVER walk alone", σωστά;
Ήταν μεγάλη σφαλιάρα το σημερινό, αλλά προσωπικά σαν Παναγιώτη με κάνει να θέλω πιο πολύ να στηρίξω αυτή την ομάδα, με τον τρόπο μου. Εξ αλλού όσο και να συνεχίσω -πολλές φορές- να κράζω εδώ μέσα, το ίδιο με εσάς θα λάβει τη γνώμη μου κάποιος υπ όψιν.
Θέλω να πω, ότι σίγουρα όλοι ήμασταν ενθουσιασμένοι με την αρχή που έκανε η ομάδα, και "γαμώ" και "Πάμε για πρωτάθλημα" και "άχαστο", όλοι λίγο πολύ τα λέγαμε. Και τώρα που δεν γίνεται τί; Αρχίζει το κράξιμο; Πολύ "ελληνική" νοοτροπία που δεν μου αρέσει. Δεν λέω να μην υπάρχει κριτική. Κριτική και εγώ, έχω κάνει και ο καθένας μπορεί να κάνει. Εξ άλλου έχουμε πει η γνώμη είναι σαν την κ@@@@δα, όλοι έχουμε από μία,
Το μόνο λοιπόν που μπορεί πραγματικά να αποδώσει είναι η στήριξη. Ούτε κλάματα, ούτε ελληνικά φαινόμενα γιούχας και απαξίωσης. Δεν αλλάζει ποτέ τίποτα προς το καλύτερο έτσι.
Αν κάτι το αγαπάμε το αγαπάμε για αυτό που είναι. Όχι για αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ότι μπορεί να γίνει για να μας ικανοποιήσει.
ΕΧΩ ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ ΜΑΥΡΟ ΠΟΥ ΟΛΟ ΜΕ ΚΥΝΗΓΑΕΙ Κ ΕΝΑΝ ΑΕΡΑ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΠΟΥ ΟΛΟ ΚΟΝΤΡΑ ΦΥΣΑΕΙ
